Roślinka

Niedawno przechodziłem depreche, spowodowaną pewnymi wydarzeniami w moim życiu. Trwała jakiś miesiąc. Jednak podczas tego okresu najlepsze były huśtawki nastrojów.

 Coo? Co on pieprzy.. jest facetem a oni przecież nie mają czegoś takiego jak huśtawka nastrojów. I tu się mylicie :) przede wszystkim jestem człowiekiem takim a nie innym i mam huśtawki nastrojów, z których można się fajnie pośmiać. Niestety pod wpływem tych przeżyć trochę się zmieniłem… na gorsze =/ Ale spokojnie cała armia stworków w mojej głowie nazywanych przez naukowców jakoś dziwnie.. o mam: komórki mózgowe(?) Coś w ten deseń. No więc cała armia tych stworków pracuje nadal nad moim charakterem. Mało tego - tworzą się i rozrastają rodziny tych stworków. Przynajmniej mają co robić. A ja przy okazji się nie nudzę :D

Muszę zaznaczyć, że na ogół przedstawiam sobą pozytywne myślenie i patrzenie na świat, ale w mojej twórczości dość rzadko to widać. Tzn mam na myśli to, że moje dzieła powstają zazwyczaj pod wpływem negatywnych emocji i przeżyć. Nie mniej jednak staram się kończyć teksty pozytywnym akcentem. Nie będę tutaj wklejał swoich tekstów piosenek. Mam nadzieje, że kiedyś na jakimś koncercie je usłyszycie.

A teraz chciałbym wam przedstawić coś… nie jest to piosenka. Tak szczerze to nie wiem co to za gatunek, bo się na tym nie znam ^^ Jest to pewna historyjka o roślince… Z resztą poczytajcie sami...

Gdzieś na polance spadło ziarenko

nikt się nie spodziewał że coś tam może wykiełkować

a jednak… ziarenko zaczęło puszczać korzenie

długo trwało nim wydostało się na powierzchnię

Łatwo nie było: kamienie, glina, i w końcu mały otwór

zaczęła wyłaniać się łodyżka

nikt nie dawał jej szans na przetrwanie

każdy ze zdziwieniem na nią patrzył

nikt nie potrafił uwierzyć że to się stało

Czas mijał powoli

na początku delikatna i niepewna

jednakże radziła sobie perfekcyjnie

idealne warunki…

nie była sama ktoś jej pomagał

podlewana wieczorami 

a rankiem wyczekująca z niecierpliwością wschodu słońca

tajemniczy opiekun był przy niej cały czas

nie pozwalał aby się poddała

lecz pewnego ranka słońce nie wschodziło

skryte za gęstymi chmurami

mimo oferowania pomocy

roślinka zaczęła zamykać się w sobie

tłumić wszystkie złe myśli

nie wiedząc że sama siebie zabija

pytania i porady nic nie dawały

nie chciała się dzielić swoimi przeżyciami

nie chciała rozmawiać ani słuchać

dochodziła do nienajlepszych wniosków 

w efekcie uznała że tajemniczy gościu

już wcale nie jest jej potrzebny

a nawet, że stał się nieznośny

Znalazła sobie innego, z pozoru lepszego

ale wciąż potrzebowała wody

zapomniała o tym…

nowy opiekun na to nie wpadł

roślinka zaczęła powoli umierać

niepodlewana miłością zmarła

na niedojrzałość…